Ακούγοντας να γίνεται τόσος λόγος για το Χάρι Πότερ πήρα να διαβάσω το πρώτο βιβλίο: «ο Χάρι Πότερ και η Φιλοσοφική Λίθος». Βρέθηκα σ’ ένα παραμύθι που με διασκέδαζε και ταυτόχρονα μου έκοβε την ανάσα.
Ωστόσο δεν μπορώ να πω ότι καταλαβαίνω αυτή τη ΧΑΡΙΠΟΤΕΡΟΜΑΝΙΑ, όπως λέγεται και είναι για παράδειγμα η ίδρυση του Χάρι Πότερ fan club.
Εμένα μου αρέσουν περισσότερο τα βιβλία του Μίχαελ Έντε: «Η Μόμο», «Ιστορία χωρίς τέλος», «Το μαγικό φίλτρο». Από τα βιβλία του Έντε εμπνέεσαι για τη ζωή, διδάσκεσαι για την πραγματικότητα. Μάγια , που αφθονούν στα βιβλία του Πότερ, δυστυχώς ή ευτυχώς, δεν μπορείς να χρησιμοποιήσεις στη ζωή, για να επιλύσεις τα προβλήματά σου.
Θα πρότεινα στους μαθητές μας και γενικά στα παιδιά να μη διαβάζουν μόνο παραμύθια και φανταστικές περιπέτειες. Οι αληθινές ή ρεαλιστικές ιστορίες μπορεί να είναι λιγότερο συναρπαστικές, αλλά προσφέρουν πολύ περισσότερα στον άνθρωπο: πρότυπα, στηρίγματα, καλλιέργεια.