Παλιότερα είχα διαβάσει άλλα τρία βιβλία της ίδιας συγγραφέα κι εκείνο που μου άρεσε πολύ ήταν το «Σκόνη κόλλησε στ’ αυτιά μας», που είχα δανειστεί από μια φίλη. Από τότε το έψαξα αρκετές φορές στα βιβλιοπωλεία, για να το χαρίσω, αλλά μου έλεγαν ότι εξαντλήθηκε. Βέβαια όλα αυτά συνέβησαν πριν δέκα χρόνια περίπου και αναρωτιέμαι, αν σήμερα, κατά δέκα χρόνια μεγαλύτερη, μου άρεσε το ίδιο.

Τόπος δράσης του μυθιστορήματος «Ύστερα έφυγες στ’ αλήθεια» είναι η Θεσσαλονίκη, κάτι που προσωπικά με συγκίνησε, καθώς εκεί έζησα τα φοιτητικά μου χρόνια. Αναφέρεται στα χρόνια που ακολούθησαν τη Μεταπολίτευση του 1974. Βρήκα αρκετές υπερβολές στο βιβλίο, απίθανες συμπτώσεις, αλλά και καταστάσεις πολύ ανθρώπινες, γεγονότα που έχουν συμβεί στον καθένα. Εκείνο που έχει ενδιαφέρον είναι ότι τα ίδια γεγονότα δίνονται από δυο ή και περισσότερες οπτικές γωνίες.

Παραθέτω δυο αποσπάσματα που αναφέρονται στους συγγραφείς, μια και δυο από τις ηρωίδες ασχολούνται άλλοτε ερασιτεχνικά και άλλοτε επαγγελματικά με τη συγγραφή:

«Ούτε και υποψιαζόμουν το προσωπικό και κοινωνικό περιθώριο που ζουν οι περισσότεροι απ’ τους συγγραφείς, τις επώδυνες εσωτερικές διαδικασίες και εντάσεις, την πίεση απ’ τους έξω, τις οδυνηρές απογοητεύσεις, ή το πόσο βαραίνει η όποια απόρριψη στη μοναχική περιπέτεια της γραφής. Εντέλει, πόσες και ποιες δικλείδες ασφαλείας πρέπει να έχει ένας συγγραφέας, όταν είναι και μοναχικός καβαλάρης .»…. «Ωστόσο αναρωτιέμαι μέσα από ποιες επιρροές διατυπώνονται τυχόν επισημάνσεις. Σε ποιο μέτρο έχει η σκέψη την αλήθεια, όταν μέτρια και λυμφατικά σε αξία βιβλία αναγορεύονται μεσ’ από πετυχημένες δημόσιες σχέσεις σε σπουδαία.»…

(6 Νοεμβρίου 2001)